Perkusja jest istotną częścią każdego zespołu marszowego i jest szczególnie ważna dla zespołów w Nowym Orleanie — mieście, które było tyglem kulturowym przez całą swoją historię.

Nigdzie nie jest to bardziej widoczne niż w muzyce tego miasta, która wyewoluowała z wpływów afrykańskich, europejskich, karaibskich i rdzennych Amerykanów. Jednym z najbardziej widocznych przykładów muzycznej różnorodności miasta jest tradycja orkiestr marszowych. Zespoły marszowe„Second Lines” – unikalna procesja muzyczna dla Nowego Orleanu – są wszechobecne przez cały rok w Crescent City, ale najbardziej widoczne są w sezonie Mardi Gras.

Mardi Gras – Dzień przed Środą Popielcową, ostatni dzień Mardi Gras. To także nazwa różnego rodzaju festiwali czy parad ulicznych, które odbywają się niezależnie od siebie w wielu miastach na całym świecie, takich jak Nowy Orlean czy Sydney.

Mówi się, że termin ten wywodzi się od „Boeuf Gras”, co oznacza „Gruby Wół” i odnosi się do XVII-wiecznej francuskiej tradycji jedzenia tuczonych zwierząt gospodarskich w przeddzień Wielkiego Postu.

Tłusty wtorek oznacza koniec dwóch tygodni intensywnego imprezowania z mnóstwem parad i orkiestr marszowych. To święto końca karnawału, który rozpoczyna się co roku na początku stycznia i jest obchodzony w wielu krajach na całym świecie.

WIELOKULTUROWE KORZENIE

Po prawie pięćdziesięciu latach od założeniu przez Francję w 1718 roku Nowego Orleanu stał się on terytorium Hiszpanii. Tak pozostało do 1800 roku, kiedy to Hiszpania oddała miasto Francji.

Zaledwie trzy lata później region stał się własnością Stanów Zjednoczonych w wyniku zakupu Luizjany. Nowy Orlean był ruchliwym portem, który był integralną częścią handlu niewolnikami do końca wojny secesyjnej.

W kolonialnym okresie hiszpańskim prawa dotyczące niewolników nie były tak uciążliwe, jak miały się później stać. Zniewolonym ludziom często pozwalano na wolne niedziele od pracy i dawano pewną swobodę poruszania się. Wielu z nich gromadziło się na Congo Square  – obcenie nazywa się Tremé – aby grać i tańczyć do muzyki ze swoich krajów.

Plac Congo odegrał znaczącą rolę w rozwoju muzycznych tradycji Nowego Orleanu, zwłaszcza jeśli chodzi o grę na perkusji. Synkopowane rytmy grane na tych imprezach, takie jak „Bamboula”, są uważane za podstawę tego, co dziś uważamy za beaty w stylu nowoorleańskim.

Bambula to rodzaj bębna wykonanego z beczki rumu ze skórą naciągniętą na jednym końcu. To także taniec przy akompaniamencie muzyki z tych bębnów.

W MARSZU

Od dawna zespoły marszowe są podstawą muzyki Nowego Orleanu.

Ich początki sięgają lat 30. XIX wieku, kiedy były to głównie zespoły w stylu wojskowym.

Po wojnie secesyjnej wyemancypowani Afroamerykanie zaczęli tworzyć orkiestry marszowe, w których zwykle występowały instrumenty dęte blaszane i zazwyczaj para perkusistów: jeden na bębnie basowym i jeden na werblu.

Takie zespoły stały się podstawą procesji pogrzebowych Afroamerykanów, później znanych jako „pogrzeby jazzowe”, tradycji, która trwa do dziś.

Muzycy grali powolne pieśni żałobne, gdy żałobnicy maszerowali na cmentarz wraz z toczącą się przed nimi trumną. Potem w drodze powrotnej grali optymistyczną muzykę, a ludzie tańczyli, by uczcić życie zmarłego. Rytmy, które grali, miały silne wpływy zachodnioafrykańskie, podobnie jak taniec maszerujących, który pochodzi z kręgu zachodnioafrykańskiego i tańców ring shout.

DRUGA LINIA (THE SECOND LINE)

Zespoły marszowe występowały na wielu różnych imprezach towarzyskich w Nowym Orleanie, ale rodzaj procesji, jaką tworzyły na pogrzebach, został przyjęty na paradach i ostatecznie został nazwany The Second line. („The First Line” to główna sekcja, w której występuje pełna orkiestra dęta.) Druga linia składa się z dodatkowych muzyków i dobranych innych maszerujących, którzy mają za zadanie tańczyć i wchodzić w inerakcję z przechodniami – w stylu zwanym „drugą linią”. Niektórzy nazwali to „kwintesencją sztuki Nowego Orleanu – jazzowym pogrzebem bez ciała”.

Bębny w drugiej linii, szczególnie werbel,  jest improwizowany, co odróżnia je od wysoce zdyscyplinowanych partii werbla w tradycyjnych zespołach marszowych.

Na małych paradach Second Line osoba grająca na bębnie basowym zazwyczaj ustawia stały rytm, podkreślając pierwsze i trzecie uderzenie taktu, podczas gdy werbel dodaje synkopowane kontrrytmy.

Na większych paradach, takich jak te odbywające się w Mardi Gras, werbel zwykle podąża za orkiestrą dętą, grając marszowy rytm z improwizowanymi figurami polirytmicznymi, które mogą zainspirować tancerzy drugiej linii, a nawet sam zespół perkusyjny.

UROCZYSTOŚCI MARDI GRAS

Mniej więcej w tym samym czasie Dixieland jazz i ragtime rozwijały się jako popularne formy muzyczne i oba te style miały duży wpływ na muzykę graną na Mardi Gras.

Z biegiem lat do festiwali zostały włączone dodatkowe style muzyczne, w tym jazz, R&B, gospel i funk. Dzisiaj, jeśli masz szczęście odwiedzić Nowy Orlean podczas Mardi Gras, na pewno zobaczysz i usłyszysz wiele odmian tych zespołów – od małych zespołów Second Line po pełne tradycyjne odeony marszowe z kompletnymi sekcjami instrumentów dętych i marszowej perkusji, które używają wielu werbli, bębnów basowych, tomów i innych instrumentów marszowych. Zespoły marszowe ze szkoły średniej i HBCU (Historically Black Colleges and Universities) z tak odległych miejsc, jak Kentucky, Północna Karolina i Wirginia regularnie występują na paradach Mardi Gras w The Big Easy, a wiele z nich włącza do swoich materiałów rytmy Second Line.

Ale Mardi Gras to nie jedyna pora roku, w której można cieszyć się bogatą ofertą muzyczną Nowego Orleanu. Każdego niedzielnego popołudnia możesz odwiedzić Congo Square i posłuchać (lub nawet wziąć udział) bębnów grających tradycyjne zachodnioafrykańskie polirytmy i rytmy drugiej linii przy użyciu djembe. Nie ma przeszkód aby wybrać się na słynną Bourbon Street w Dzielnicy Francuskiej, gdzie wiele barów oferuje co wieczór muzykę na żywo, w której występują zespoły z perkusistami, którzy interpretują rytmy Nowego Orleanu pry użyciu standardowych zestawach perkusyjnych zamiast perkusji marszowych. Niezależnie od tego, czy grasz na perkusji, czy po prostu lubisz słuchać świetnej muzyki, tętniąca życiem scena muzyczna Nowego Orleanu oferuje coś dla każdego!

Autor: Mike Levine

Mike Levine jest pisarzem i redaktorem, który od wielu lat zajmuje się przemysłem muzycznym. Jest redaktorem technicznym-Studio magazynu Mix i byłym redaktorem Electronic Musician. Mike jest autorem czterech książek i recenzował wszystko, od programów DAW przez wtyczki po interfejsy, a także przeprowadzał wywiady z czołowymi producentami, inżynierami i muzykami. Jest producentem podcastów i samouczków wideo, a także pisał muzykę do wielu reklam. Jego kompozycje były wykorzystywane w programach telewizyjnych dla CNN, History Channel, A&E i nie tylko. Multiinstrumentalista grający na gitarze, pedale steel i dobro, grał koncerty, sesje, programy telewizyjne i na Broadwayu, a także wydał dwa albumy z własną muzyką.

Źródło: https://hub.yamaha.com/drums/percussion/the-history-of-marching-drums-at-mardi-gras/