Koncert: K. Zalewski, Poznań, CK Zamek, 10.12.2017

Tu byliśmy: K. Zalewski, CK Zamek, Poznań, 10.12.2017

Krzysztof Zalewski to już poważna marka na naszym rynku, o czym świadczy choćby fakt, że ten koncert w ciągu paru godzin wyprzedał się do ostatniego miejsca i z powodu dużego zainteresowania zorganizowano dodatkowy występ dzień później, tym razem w klubie Blue Note.

Artysta nie zawiódł pokładanych w nim nadziei. Dotyczy to zarówno dobrego wykonawstwa, jak i po prostu fajnej zabawy. Krzysztof był w doskonałej formie wokalnej, zespół był świetnie zgrany (słychać, że to koniec trasy i rozumieją się doskonale). Od pierwszego “Jak dobrze” było widać, że publiczność, która szczelnie wypełniła Salę Wielką Centrum Kultury Zamek w Poznaniu, jest tam po to, żeby celebrować czas spędzany wspólnie ze swoim ulubionym artystą i już od pierwszej zwrotki pierwszego utworu śpiewała razem z wokalistą. Krzysztof bardzo szybko złapał kontakt z fanami i zachowywał się swobodnie, często zmieniał gitary, niejednokrotnie grał na ksylofonie. W szybkim “Folyn” (czwartym w kolejności) zrzucił z siebie błękitną marynarę i zaserwował bezbłędne popowe “górki” na wokalu dając też pole do popisu perkusiście Bolkowi Wilczkowi, który dorzucił kilka przejść na bębnach. Utwór zyskał sporo mocy w porównaniu do wersji studyjnej. Generalnie podczas całego występu można było odnieść wrażenie, że utwory w kontakcie z żywą publicznością nabrały energii, np. końcówka numeru “Gatunek“, przywodząca na myśl Queens Of The Stone Age, została wykonana na gitarze akustycznej i wzbogacona o cytat z “Sabotage” Beastie Boys. Oba zabiegi aranżacyjne “zrobiły robotę”, jak to się mówi.

Przysłowiową “robotę” zrobiły również entuzjastycznie przyjęte i chóralnie odśpiewane przez fanów (fanki) singlowe hity, czyli “Miłość miłość” oraz “Polsko” z naprawdę fajnym i ładnie wykonanym przez perkusistę groovem w zwrotkach. Rytm shuffle w “Na drugi brzeg” poderwał wszystkich do skakania.

Osobnym wartym wzmianki rozdziałem były covery. “What I Am” Eddie Brickell & The New Bohemians była lepsza od albumowej (płyta “Pistolet“) o fajnie rozłożone akcenty w refrenach. “Obracam w palcach złoty pieniądz” Perfectu artysta wykonał sam zapętlając główny riff gitarowy na looperze, a ostatnim, wyklaskanym i wytupanym przez entuzjastyczną publiczność jako trzeci lub czwarty bis, coverem był doskonale wykonany przebój Prince’a “Kiss“. Zmodulowany elektronicznie i zapętlony podkład wokalny, więcej niż bezbłędny śpiew i gwiazda za perkusją (i to bez obciachu!). Rzęsiste brawa zasłużone. Dodatkowym punktem programu był wykonywany wyłącznie z gitarą na melodię “Looser” Becka zaśpiew: “Mam 17 lat / i w ogóle nie chcę / nie chcę mieć więcej“. Pojawił się on trzy razy w trakcie setu, za każdym razem chóralnie wykonany przez całą salę. Gdy muzycy już zeszli ze sceny publiczność śpiewała ten fragment aż do chwili, gdy ochrona poprosiła o opuszczenie sali. Atmosfera była tak zabawowa, że nasz Janek Pudłowski otrzymał gromkie oklaski podczas demontażu kamer ze sceny!

Brawa również dla pozostałych dwóch członków grupy wspierającej gwiazdę. Grający na syntezatorach i gitarach Maciej Starnawski co jakiś czas popisywał się świetnymi chórkami śpiewanymi w harmoniach z liderem, a Andrzej Markowski obsługujący syntezatory i gitarę basową stworzył świetną sekcję rytmiczną ze wspomnianym wcześniej perkusistą Bolesławem Wilczkiem. Mikrofonu również nie unikał.